ஶ்ரீசந்திரசேகர சரஸ்வதி காஞ்சி சங்கராச்சாரியாரை (1894-1994) பல்லக்கை விடுத்து, காரில் செல்லுமாறு ஈவேரா (1879-1973) செய்தார் என்ற கதை எப்படி, ஏன், அவ்வாறு, எதற்காக உலா வருகிறது! (3)
1923ல் நடந்த ஊர்வலத்தில் பல்லக்கில் சென்ற பெரியவர்: ஏப்ரல் 23, 1923 அன்று திருச்சிராப்பள்ளிக்கு பெரியவர் வந்ததாக, “தி ஹிந்துவில்” மே 10, 1923 தேதியில் ஒரு தலையங்கம் காணப்படுகிறது. திருவானைக்காவல் கோவிலுக்குச் சென்ற போது, பெரிய ஊர்வலமாக, சகல மரியாதைகளுடன் சென்றதாக உள்ளது. தேவாரங்கள் முழங்க, எட்டு மைல் நீள தூரம் அந்த விமரசியான ஊர்வலம் சென்றதாக டி.கே. பாலசுப்ரமணிய ஐயர் விவரித்துள்ளார்[1]. காலை 6 மணிக்கு ஆரம்பித்த அந்த ஊர்வலம், இரவு 10 மணிக்கு திருவானைக்காவில் முடிந்தது.
திராவிடர் கழகம் கட்டுக்கதைகளை உண்டாக்குவதேன்?: “ஆதீனத்தில் வசித்து வரும் பல்லக்கு தூக்கும் 72 பேர்” என்றுள்ளதால், அந்த எண்ண்க்கையைச் சேர்த்து, இக்கதையினை உருவாக்கியிருப்பதை அறியலாம். பிறகு “பிராமணர்-சூத்திரர்” என்று குறிப்பிட்டு, வர்ணாஷ்ரமம், சநாதனம், ஆரியம் என்றெல்லாம் வாதங்களை வைத்து, பிரச்சினை ஆக்கலாம்[2]. வீரமணி, “என்னதான் இவர்கள் பல்லக்கில் பயணம் செய்ய ஆசைப் பட்டாலும் ‘சூத்திர’ மடாதிபதிகள்தானே! சூத்திரன் என்றால் விளக்கத்தைச் சொல்லவும் முடியுமா?,” என்று கிளப்பியுள்ளதிலிருந்தும் கவனிக்கலாம். திருமாவளவன் எப்பொழுதுமே ஆக்ரோஷமாக சனாதனம், ஆரியம், பார்ப்பனீயம் என்றெல்லாம் பேசிக் கொண்டிருப்பது தெரிந்த விசயம் தான். 03-05-2022 விவாதத்தில், ஆதீனம் “ராஜ ரிஷி” என்று கருதப் படுகிறார்கள், அவர்களின் சைவ மடங்களுக்கு தனியான பாரம்பரியம், சம்பிரதாயம் முதலியவை உள்ளன, அவற்றைத் தான் பின்பற்றுகிறோம் என்று தெளிவாக சொன்னார்கள்ஆக மொத்தம், மடாதிபதிகளைப் பிரிப்பது, அதன் மூலம் பக்தர்களை பிரிப்பது, முடியாக இந்துக்களைப் பிரிப்பது என்ரு தான், இவை செயல்படுவதை கவனிக்கலாம்.
ஈவேரா, ஈவேரா பெரியார் மற்றும் பெரியார் வாழ்க்கை அரசியல் மற்றும் கலவரம்–அமைதியில்லாத் தன்மையுடன் இருந்தது: ஶ்ரீசந்திரசேகர சரஸ்வதி (1894-1994) மற்றும் ஈவேரா பெரியார் (1879-1973) சமகாலத்தவர் எனும்போது, நிகழ்வுகளை ஆய்வாளர்கள் முறையாக ஆவணப்படுத்த வேண்டும். டி.டி.கே. (1899-1974), சதாசிவம் (1902-1997) போன்றோர், 1960-70களில் முக்கியமான நபர்கள், திமுக ஆட்சிக்கு வந்தாலும், அவர்கள் தம்முடைய பங்களிப்பை சமூகத்தில் செய்து வந்தார்கள்.. ஈவேராவைப் போல அரசியல், ஆர்பாட்டம், இந்தியவிரோத செயல்களில் ஈடுபட்டவர்கள், இன்று தியாகிகள், சமூகசீர்திருத்தவாதிகள் என்றெல்லாம் புகழப் படுகின்றனர். ஆனால், ஈவேரா, ஈவேரா பெரியார் மற்றும் பெரியார் வாழ்க்கை அரசியல் மற்றும் கலவரம்-அமைதியில்லாத் தன்மையுடன் இருந்தது. காங்கிரஸில் இருந்தது, விலகியது, எதிர்த்தது, திராவிடஸ்தான் கேட்டது, சுதந்திரத்தை எதிர்த்தது, துக்கநாள் அனுஷ்டிததது, டிமுக இவரை ஓரங்கட்டியது எல்லாமே எதிர்மறை போக்கனவைகளாகத்தான் இருக்கின்றன. ஆகவே, கட்டுக் கதைகளை உருவாக்கக் கூடாது, ஏனெனில், அவை வெளிபட்டு விடும். இவை இப்பொழுது நடந்தவை, கண்ணால் பார்த்த சாட்சிகள் உண்டு! எனவே, உறுதியாக தேதிகள், காலம், நேரம், இடம் என்று எதுவுமே குறிப்பிடாமல், அல்லாவுதின் கதைகள் போல விவரிப்பது தமாஷாக உள்ளது.
பெரியவர், பெரியார் ஆரோக்கியம்–முதலியவைப் பற்றிய விவரங்கள்: பெரியவர் மூக்குக் கண்ணாடி போட்டது பற்றி ஏகப்பட்ட விமர்சனங்களை திராவிட, திமுக-காரர்கள் வைத்தனர். “புகழ்பெற்ற கண் மருத்துவர் ஒருவர், புகழ்பெற்ற ஓர் சமயப் பெரியவருக்கு கண் அறுவை சிகிச்சை செய்தார். மருத்துவர் பெரியவரின் தீவிர பக்தர்,” என்று அவர் அறுவை சிகிச்சை செய்து கொண்டதை ஒரு எழுத்தாளர் குறிப்பிட்டுள்ளார்[3]. ஆனால், பெரியார் சிறுநீரகப் பிரச்சினையால் அவதிபட்டு வந்தார். குடலிறக்கத்திற்கு அய்யா அவர்களின் வயது காரணமாக – ஆபரேஷன் செய்ய முடியாத நிலை காரணமாக தானாகவே குடலிறக்கம் சரி செய்யப்பட என்னென்ன வழிமுறைகள் உண்டோ அத்தனையும் மேற்கொள்ளப்பட்டது. பெரியார், தனது 80 வயதுக்குப் பிறகு 1959லிருந்து, நடப்பதற்கே சிரமப்பட்டார். சிறுநீர்ப் பையில் ஏற்பட்ட கோளாறு மற்றும் குடலிறக்க நோய் போன்றவற்றால் துன்பமுற்றார். சிறுநீர் வெளியேறாததால், அறுவை சிகிச்சை மேற்கொண்டு ரப்பர் குழாய் பொருத்தி சிறுநீரை வெளியேற்றச் செய்தார்கள். அவ்வளவு துன்பமுற்றபோதும் சக்கர நாற்காலியில் அழைத்துப் போகச் செய்து, பின்னர் கைத் தாங்கலாக மேடைக்கு கொண்டு செல்லப்பட்டார். நீண்டதூரப் பயணங்கள் மேற்கொண்டார். பெரியார் கடைசியாக பங்கேற்ற பொதுக் கூட்டம் சென்னை, தியாகராய நகரில், டிசம்பர் 19, 1973 நடந்தது. ஏற்கனவே குடலிறக்க நோயால் (ஹெர்ணியா) அவதிப்பட்டு வந்த பெரியார் அந்தக் கூட்டம் முடிந்த பிறகு, வேலூர் சி.எம்.சி மருத்துவமனையில் சிகிச்சைக்காக அனுமதிப்பட்டார். டிசம்பர் 24, 1973 அன்று தனது 94 ஆம் வயதில் மறைந்தார். ஆனால், இதைப் பற்றியெல்லாம் யாரும் விமர்சிக்கவில்லை.
1931லிருந்து வெளிநாட்டவர் பெரியவரை சந்திப்பது அவரைப் பற்றி புத்தகங்களில் எழுதுவது: 1994 வரை வாழ்ந்த ஶ்ரீசந்திரசேகர சரஸ்வதி சங்கராச்சாரியாருடன், பல வெளிநாட்டு அறிஞர்கள், எழுத்தாளர்கள் என்று வந்து பேட்டி கண்டு தங்களது அனுபவங்களை எழுதி வந்தனர். சந்தித்தவர்களில் நம்மவர்களும் அடங்குவர்[4]. இந்த விசயத்தில் தான் மற்றவர்களுக்கு [மற்ற சங்கரமடாதிபதிகளுக்கு] இவர் மீது பொறாமையாக இருந்தது. பால் பிரென்டன் இவரை 1931ல் வந்து பேட்டி கண்டபோது, இவருக்கு வயது 37 தான்[5]. இருப்பினும் தனது அறிவுசாதுர்யத்தால், அவரை கவர்ந்தார். குறிப்பாக அவரது எளிமை அனைவரையும் ஈர்த்தது, திகைக்க வைத்தது.
- 1955ல் பேராசிரியர் மில்டன் சிங்கர், சிகாகோ பல்கலைகழகம், சந்தித்தார்[6].
- 1959ல் ஆர்தர் கோயஸ்ட்லர் இவரை பார்த்த போது, ஆச்சரியமாகத்தான் இருந்தது.
- 1962ல் அர்ஜென்டினாவைச் சேர்ந்த, யூஹினா போர்கினி என்ற ஆராய்ச்சியாளர் சந்தித்தார்[7].
- 1963ல், டாக்டர் ஆல்பர்ட் பிராங்ளின் என்ற அமெரிக்கத் தூதுவர், பெரியவரை மதுரையில் சந்தித்தார்[8].
- 1965ல் கிரேக்க அரசி மற்றும் இளவரசி காளாஹஸ்தியில் பெரியவரை சந்தித்து பேசினர்[9].
- 1970ல், சென்னையில் உலக தத்துவ மாநாடு நடந்தபோது, டெஹ்ரான் பல்கலைக்கழகத்தைச் சேர்ந்த, பேராசிரியர், சையீத் நாசர் சந்தித்தார்[10].
இப்படி, அயல்நாட்டவர் குறிப்பாக, மதம், தத்துவம், ஆன்மிகம் போன்ற விசயங்களில் கவரப் பட்டவர்கள், இவரை பேட்டி எடுக்க, உரையாட ஏன் சோதிக்கக் கூட வந்த போது, அவர்களுடன் இணையாக உரையாடினார். அவர் மேனாட்டு அறிஞர்களை மேற்கோளாகக் காட்டிய போது, அவர்கள் வியந்தனர். அதாவது, 20ம் நூற்றாண்டு வரையிலான மதம், தத்துவம், ஆன்மிகம் போன்ற சங்கதிகளில் உள்ள பிரபலங்கள், அக்கால கருத்துகள் முதலியவற்றை அறிந்திருந்தார்.
பெரியாரைப் பொறுத்த வரையில்,கிருபாளினி, அம்பேத்கர், ஜின்னா, ராஜாஜி, என்று அரசியல்வாதிகள் சந்தித்தது அல்லது இவரே அவர்களை சந்தித்தது என்றுள்ளது. வழக்கம் போல, இவரை சந்தித்தவர்களும், அதைப் பற்றி பெரும்பாலும் குறிப்பிடவில்லை. ஏனெனில், இவர் தம்மை முன்னிலைப் படுத்திக் கொள்வது, வாதிப்பது, பேசியதிருந்து மாறுபடுவது போன்ற முரண்பாடுகள்ளால், மறுமுறை சந்திப்பதையும் விடுத்தனர்.
வயதான காலத்தில், இருவர் பற்றி தீர்மானிப்பது: ஶ்ரீசந்திரசேகர சரஸ்வதி (1894-1994) மற்றும் ஈவேரா பெரியார் (1879-1973), இருவரது காலநிலையை கீழே அட்டவணையில், 10-ஆண்டுகளாக வைத்துப் பார்த்தால், அவரது 20, 30, 40, 5-, 60, 70 ஆண்டுகளில் செய்தவை வைத்து, சரித்திரத்தைத் தீர்மானிக்கலாம். 1968ல் 89 வயதான ஈவேரா, 74 வயதான ஶ்ரீசந்திரசேகர சரஸ்வதியை திருவானைக் கோவிலில் மறைமுகமாக மிரட்டினாரா இல்லையா என்று உறுதியாக சொல்லமுடியாது. தேதியும் குறிப்பிடப் படவில்லை. வழக்கம் போல, குடி அரசு, விடுதலை இதழ்களிலிலும் இல்லை, பிறகு, எப்படி அக்கதைகளை உருவாக்கினர் என்ற கேள்வி எழுகின்றது.
| ஶ்ரீசந்திரசேகர சரஸ்வதி (1894-1994) | ஈவேரா (1879-1973) | ||
| 1914 | 20 | 35 | |
| 1924 | 30 | 45 | |
| 1934 | 40 | 55 | |
| 1944 | 50 | 65 | |
| 1954 | 60 | 75 | |
| 1964 | 70 | 85 |
மேலே எடுத்துக் காட்டியுள்ளபடி, ஶ்ரீசந்திரசேகர சரஸ்வதி 1931லிருந்து பல வெளிநாட்டு அறிஞர்களை சந்தித்து, ஆன்மீகம், மானுடம், தத்துவம் போன்றவற்றைப் பற்றிப் பேசி, அவற்றை வெளிநாட்டவர்களே தங்களது எழுத்துக்களில் பதிவு செய்துள்ளனர். ஆனால், ஈவேரா பெரியார் பற்றிய எழுத்துகள் எல்லாமே பிறகு 1980-90களில் தான் வந்தன. பெரியார் சுயமரியாதைப் பிராச்சாரக் கழகம் காட்டும் புத்தகங்கள், குடி அரசு, விடுதலை போன்றவை தான் ஆதாரங்களாக உள்ளன. இவற்றை சரிபார்க்க, மற்றவர்களின் எழுத்துகள், புத்தகங்கள், ஆவணங்கள் மிகக் குறைவான நிலையில் உள்ளன.
© வேதபிரகாஷ்
05-05-2022
[1] T.K.Balasubramaia Iyer (10 May 1923). “Editorial”. The Hindu. Never before in the annals of Tiruchirapalli have we witnessed the grandeur and enthusiasm that were displayed at the reception of His Holiness Sri Jagadguru Sri Sankaracharya of Kanchi Kamakoti Peetam who arrived at Tiruchirapali on the 23rd. The mile long procession headed by richly caparisoned elephants and surging crowds with His Holiness seated high on the ivory palanquin in the center, surrounded by large concourse of Brahmins chanting the Vedas, and followed by numerous Bhajan parties and Thevaram parties, the rich and tasteful decorations all along the route which extended to nearly eight miles, the buoyant enthusiasm of the huge crowd that pressed on all sides just to have a glimpse of His Holiness’ beaming countenance and that followed the procession right through to the end, the festive appearance of the whole town and the eagerness of everyone in that vast concourse of people to do some sort of service to His Holiness were sights for Gods to see and they beggar all description. It showed in a clear and unmistakable way the stronghold of religion and religious ideals still on the people of the country. No Viceroy or even the Emperor himself could have evoked such spontaneous and heartfelt enthusiasm. It took nearly five hours for the procession to reach its destination. His Holiness had a smile or a word of cheer for every one of the assembled people and when he retired into the mutt, His Holiness observed that the weariness of the journey was counteracted by the unprecedented enthusiasm of the people. https://en.bharatpedia.org.in/wiki/Chandrashekarendra_Saraswati
[2] டிவி விவாதங்களில், இத்தகைய வாதங்கள் ஏற்கெனெவே ஒலித்துக் கொண்டிருக்கின்றன. மேலும், இந்த பல்லக்கு விசயத்திலும் 03-05-2022 அன்று வாத-விவாதங்களில் வெளிப்பட்டுள்ளது.
[3] ஞாநி ஒரு நோயாளியின் டைரிக் குறிப்பு! – ஓ பக்கங்கள், , Wednesday, August 10, 2011, http://malaikakitham.blogspot.com/2011/08/blog-post_10.html
[4] As a Jagadguru, he was popular with dignitaries including the King and Queen of Nepal, the Queen Mother of Greece, the Dalai Lama, Sathya Sai Baba, Mahatma Gandhi, Kannadasan, C. Rajagopalachari, M. S. Subbulakshmi, Indira Gandhi, R. Venkataraman, Subramanian Swamy, Shankar Dayal Sharma, MGR, Jayalalitha, Karunanidhi, Kalki Krishnamurthy, Sivaji Ganesan, Ilaiyaraaja, R. M. Veerappan, Rajinikanth, Kamalhassan, Sri Sri Ravi Shankar, Prannoy Roy, Amitabh Bachchan, R. P. Goenka, Birla Family, JRD Tata and Atal Bihari Vajpayee.
[5] Dr.Paul Brunton, author of the well-known book “A Search in Secret India”, first published in London in 1934, was the first Westerner to have an interview with the Sage in 1931.
[6] Prof. Milton Singer of the University of Chicago, met the Sage in 1955.
[7] A scholar from Argentina, Miss. Eughina Borghini met His Holiness in 1962
[8] Dr.Albert Franklin, U.S.Consul General in Madras, saw the Paramachrya for the first time in 1963 in the Madurai Meenakhi Temple during the Kumbhabhishekham ceremony
[9] Queen Frederica from Greece and her daughter Princess Irene met the Paramacharya in 1965 at Kalahasti.
[10] Professor Sayeed Nasr, the Vice-Chancellor of Teheran University who participated in a World Conference on Philosophy in Madras in 1970 met the Paramacharya in Kanchi
சரித்திரவரைவியல்சித்தாந்தங்கள் 